Sosyalleşme, toplumsallaşma ya da toplumda kabul görecek niteliklere sahip olma sürecidir. Bu şekilde sosyal medya, farklı insanlarla etkileşim kurmak, günlük aktivitelerinde gezinmek, farklı olasılıklardan oluşan yeni bir dünyaya adım atmak vb. imkânlar sunuyor. Sosyal medya ayrıca bize bilgilenme ve güncellenme fırsatı vererek, dünyayı parmak uçlarımızda kurcalama fırsatı veriyor.
Ne yazık ki sosyal medyanın yaptığı şey sadece bunlar değildir tabi. İnsanların sosyal medya aracılığıyla yepyeni bir toplum dünyasına ve farklı olanaklara erişebildiği doğrudur, ancak bu süreç boyunca içinde yaşadığımız kendi dünyamızı, çevremizi, mahallemizi, ailemizi ve daha birçok iyi hasletlerimizi kaybediyoruz. Sanal bir âlem içerisinde başkalarının dünyalarında farkında olmadan reklam malzemesi veya ticari bir meta haline geliyoruz. Bir ünlünün sıra dışı hayatına olan merakımızdan dakikası ömrümüzden düşen vakitleri nasıl da israf ediyoruz. Oysa yakın akrabalar, komşular ve sevdiklerimizle hemhal olmak belki de hiç hayatımızın kıyısından geçmeyecek olan yapay parıltılı hayatlardan daha iyi olacak, bundan eminim. Deneyin, memnun kalacaksınız.
Sosyal medya gerçekten bizi sosyalleştiriyor mu?
Cevap kısmen evet ve kısmen hayır. Nedenler sadece içimizde. Sosyal medyanın günümüzde bir gerçeklik olduğu inkar edilemez, gençlerden yaşlılara kadar pek çok insan ona erişmeden yaşayamaz. Herkes içine bakmayı veya içinde gezinmeyi sever. Sosyal medyanın bize farklı olasılıklardan oluşan bambaşka bir dünyaya erişmemizi sağladığı, günlük dünyadan haberdar olmamızı sağladığı, sanatımızı, yeteneğimizi ve yaratıcılığımızı yayınlamamız için bir platform sağladığı doğrudur. Dolayısıyla sosyal medyayı nasıl kullandığımız tamamen bize bağlı.
Sosyal medyada o kadar meşgulüz ki, içinde yaşadığımız gerçek dünyayı çoğu zaman unutuyoruz. Sosyal medyada duygusal olana karşı şefkat gösteriyoruz, ama aynısı gözümüzün önünde olduğunda, sadece bir fotoğrafa tıklayarak ve sosyal medyada bazı iyi hashtag’lerle paylaşarak şefkat gösteriyoruz. Merhametimiz sosyal medya ile sınırlı kaldı. Karşıdan karşıya geçemeye çalışan yaşlı bir insana yardım etmiyoruz, köyüne gidecek son arabayı kaçıran emektar amcamızı el kaldırmasına rağmen aracımıza almıyoruz. Mahalleye ve siteye girerken çocukları üç beş şekerle mutlu etmiyoruz ama klavyelerimizde en güzel cümlelerle dünyanın en merhametli, en şefkatli, en yardım sever insanı olabiliyoruz. Peki, gündelik hayatta karşılaştığımız bu kadar vurdumduymazlık neden?
Çünkü bizim sosyalitemizi arttıracak olan akrabalık ilişkilerimizi, komşuluk ilişkilerimizi, mahallelilik bilincimiz daralttık. Çekirdek aile modeli ile bizi bir başımıza bırakan görme ufkumuzu sınırlandıran, anne-baba ve çocuklardan başka dünyalara kapalı olan büyüklerin sadece bayramlarda ziyaret edildiği bir dünya inşa ettik. Evimizin içerisinde bizi izleyen onlarca teknolojik göz var lakin biz hastalanan yan komşumuzdan haberdar değiliz, ya da bizlerin başı dara düştüğünde etrafımızda kimsecikler bulamıyoruz.
Sözün özü sosyal medya hepimiz için iyi gün dostu olabilir fakat bize iyi günde ve kötü günde hemhal olacağımız dostlar lazım. Onun için sosyalleşme sürecimize evimizden başlayarak en ücra yerlere kadar dostlar biriktirelim
Selametle kalınız…
05:50
News
Yazarlar
Yazarlar
Yazarlar
Yazarlar
Yazarlar
Yazarlar
